حسین خوارزمی
شمارهٔ ۱۴۷
۱
رضا دادم بعشق او اگر غارت کند جانم
که جان صد چو من بادا فدای عشق جانانم
۲
بزخم عشق او سازم که زخمش مرهم جانست
بداغ درد او سازم که درد اوست درمانم
۳
غمی کز عشق یار آید بشادی بر سرش گیرم
بهر چه دوست فرماید غلام بنده فرمانم
۴
مرا همت چو طور آمد ارادت وادی اقدس
درخت آتشین عشقست و من موسی بن عمرانم
۵
مرا همت چنان آمد که گر از تشنگی میرم
بمنت آب حیوان را ز دست خضر نستانم
۶
مرا گویند کآرام دل از دیدار دیگر جو
معاذالله که در عالم دلارامی دگر دانم
۷
ز روی پاکبازانش هنوزم خجلتی باشد
بگاه جلوه حسنش اگر صد جان برافشانم
۸
مرا چون نیست کس محرم ز عشقش چون برآرم دم
چو دیوانه نمی یابم چرا زنجیر جنبانم
۹
حسین از گفتگو بگذر مگو با کس حدیث او
که تا اسرار پنهانی بگوش تو فرو خوانم
نظرات