حسین خوارزمی
شمارهٔ ۱۵
۱
ای سوخته ز آتش عشقت جگر مرا
وی برده درد عشق تو از خود بدر مرا
۲
عشق تو چون قضای ازل خواهدم بکشت
معلوم شد ز عالم غیب این قدر مرا
۳
عمرم گذشت و از تو خبر هم نیافتم
یا آنکه نیست در طلب از خود خبر مرا
۴
لب خشگم از هوای تو ای جان و دیده تر
خود نیست در جهان بجز از خشک و تر مرا
۵
روزیکه لشگر غم تو دل بتاختن
نبود بغیر عشق پناه دگر مرا
۶
گر صد هزار ناوک محنت ز دست دوست
غیر از دل شکسته نباشد سپر مرا
۷
دیوانه ام مرا ز نصیحت چه فایده
ناصح مده ز بهر خدا دردسر مرا
۸
شیرینی و حلاوت شعرم غریب نیست
کز شکر لعل تست دهن پر شکر مرا
۹
آه حسین در دلت ای جان اثر نکرد
با آنکه سوخت آتش آه سحر مرا
نظرات