ایرج میرزا

ایرج میرزا

شمارهٔ ۳۶ - تصویر زن

۱

بر سردر کاروان سرایی

تصویر زنی به گچ کشیدند

۲

ارباب عمایم این خبر را

از مخبر صادقی شنیدند

۳

گفتند که وا شریعتا، خلق

روی زن بی نقاب دیدند

۴

آسیمه سر از درون مسجد

تا سردر آن سرا دویدند

۵

ایمان و امان به سرعت برق

می‌رفت که مؤمنین رسیدند

۶

این آب آورد، آن یکی خاک

یک پیچه ز گِل بر او بریدند

۷

ناموس به باد رفته‌ای را

با یک دو سه مشت گل خریدند

۸

چون شرع نبی از این خطر جَست

رفتند و به خانه آرمیدند

۹

غفلت شده بود و خلق وحشی

چون شیر درنده می‌جهیدند

۱۰

بی پیچه زن گشاده رو را

پاچین عفاف می‌دریدند

۱۱

لبهای قشنگ خوشگلش را

مانند نبات می‌مکیدند

۱۲

بالجمله تمام مردم شهر

در بحر گناه می‌تپیدند

۱۳

درهای بهشت بسته میشد

مردم همه می‌جهنمیدند

۱۴

می‌گشت قیامت آشکارا

یکباره به صور می‌دمیدند

۱۵

طَیر از وَکرات و وحش از جحر

انجم ز سپهر می‌رمیدند

۱۶

این است که پیش خالق و خلق

طلاب علوم رو سفیدند

۱۷

با این علما هنوز مردم

از رونق ملک ناامیدند

تصاویر و صوت

دیوان کامل ایرج میرزا - محمد جعفر محجوب - تصویر ۲۳۵

نظرات

user_image
رضا از کرمان
۱۴۰۲/۰۲/۲۵ - ۱۴:۵۷:۵۴
باسلام وکر به معنی آشیانه پرنده وجحر به معنی سوراخ وگودالی است که لانه حیوانات است(به مکان پست وگود در لهجه کرمانی جحر میگن ودر گویش ما کرمانیها هنوز این کلمه کاربردی است مسیری که رو به بالا وبلندی بره میگیم سرا برزی با ضمه ب  و مسیر رو به پایین رو میگیم سرا جحری یعنی رو به پایین)       یعنی پرنده‌ها از آشیانه وحیوانات وحشی از لانه  وستاره ها از آسمان می‌رمیدند.ضمن اینکه بکارگرفتنن کلمه ارباب عمایم  در بیت دوم خیلی جالبه  واقعا خدا رحمتت کنه  مرد با این اندیشه وتفکرت اونم توی اون دوره زمونه