ایرج میرزا

شمارهٔ ۵۷ - بامداد

صبحدم کاین مرغ گیهان آشیان

بال بگشاید فراز کوهسار

پنجه و منقار نورافشان او

پرده شب را نماید تار و مار

در چمن پروانه عاشق منش

آن گل جان دار خوش نقش و نگار

از غلاف پیرهن آید برون

پیرهن بر تن درد از عشق یار

بر پرد زین گل به آن گل شادمان

بوسد این را غبغب و آن را عذار

*****

همچنان آن طفلک شیرین زبان

در لطافت آمده چون گل به بار

سالم و سرخ و سفید و چاق و گرد

با دو چشم چون ستاره نوربار

همچو گوهر کز صدف آید برون

آید از شادیچه بیرون شادخوار

۱۰

بنگرد بر گلبنان خانگی

بال بگشاید همی پروانه وار

۱۱

دست مادر بوسد و روی پدر

این در آغوشش کشد آن در کنار