جهان ملک خاتون

شمارهٔ ۱۰۹۳

دلا تا کی به درد او بسازیم

چو زر در بوتهٔ هجرش گدازیم

خیالش دایماً مهمان دل شد

بیا تا برگ مهمانی بسازیم

سهی سروا مکن زین بیشتر ناز

که پیش قد و بالایت بنازیم

نیاز ما به روی تست جانا

وگرنه از دو عالم بی نیازیم

میان انجمن در بوستان‌ها

به یاد قامتت ما سرفرازیم

چو بلبل با رخ گل رنگ بازم

بیا ای دل که تا عشقی ببازیم

هوای کوی عشقت گر بلندست

به چرخ وصل تو چون شاهبازیم

به یکباره مشوی از کار ما دست

که تا جان و جهان در پات بازیم