جهان ملک خاتون
شمارهٔ ۱۳۲۱ - اندوه از تیره‌روزی‌ها
۱
چرا به کار من ناتوان نپردازی
نظر به حال اسیران خود نیندازی
۲
ز مرتبت چو سراپرده بر فلک زده‌ای
به زیر خرگه دولت همی طرب سازی
۳
چو کرد بانوی ایران تو را فلک ناگاه
سزد به تاج و به تخت ار کنی سرافرازی
۴
به شکر آنکه به میدان کامرانی و ناز
فراز زین مرصّع کُمِیْت می‌تازی
۵
به پنج‌روزه فریب جهان مشو مغرور
که دور چرخ بسی کرده است این بازی
۶
ز خان و مان و ز جان و جهان برآمده‌ام
به دور دولت سلطان محمّد غازی
۷
تو چند غصّه کار جهان خوری آخر
ز آتش غم دوران چو موم بگدازی
تصاویر و صوت
نظرات