جهان ملک خاتون

شمارهٔ ۱۳۴۳

چرخ کی گردد به کام ما دمی

تا زداید از دل تنگم غمی

تا نهد بر جان مجروحم ز لطف

از شب وصل نگارم مرهمی

باشدم هردم غمی بر دل ز هجر

چون کنم در غم ندارم همدمی

جان بدادم از غم عشقت کنون

ای مسیحای زمان در دم دمی

این دل مسکین شد از هجر تو خون

چون تواند دم کشیدن دم دمی

گر خرامیدی چو سروی سوی ما

من جهان دردم فدایش کردمی

گرچه ماه نو بود در عید خوب

هم ندارد همچو ابرویت خمی

ای عزیز من نمی ارزد چرا

با غم روی تو پیشم عالمی

گرچه مهرت نیست با ما دلبرا

هم ز روی لطف بنوازم دمی