جهان ملک خاتون
شمارهٔ ۳۴۳
۱
دل دیوانه ی من در غم تو شیداییست
دیده در کوی خیال تو جهان پیماییست
۲
دل ربودی و به جان نیز طمع می داری
راستی با تو چه گوییم که خوش یغماییست
۳
دل من در خم گیسوت گرفتار شدست
مگرش با سر و زلف تو دگر سوداییست
۴
لعل دلجوی تو را حلقه به گوشیست مگر
سنبل زلف تو را مشک سیه لالاییست
۵
گر دلت آب روان جوید و جایی روشن
طرف دیده ما جوی که روشن جاییست
۶
خلق گویند که ترک غم آن ترک بگوی
چون کنم ترک چنان ترک که بی همتاییست
۷
گر من افتاده ی بالای تو گشتم غم نیست
هر نشیبی که تو بینی عقبش بالاییست
۸
خون دل ریخت به نوک مژه ام ترک خطا
می کند عربده با من به جهان رسواییست
۹
روضه ی جان جهان خاک سر کوی تو باد
ای که از کوی تو فردوس برین مأواییست
نظرات