جهان ملک خاتون

شمارهٔ ۹۶۵

امشب سر وصل یار دارم

کز هجر دلی فگار دارم

سرمست دو چشم آن نگارین

وز باده ی او خمار دارم

وز خون دو دیده در غم او

بر دست جهان نگار دارم

در پای خیال او ز دیده

هر لحظه بسی نثار دارم

بارم چو به وصل نیست زان روی

بر دل ز فراق بار دارم

از خاک کف سمند هجران

بر دیده ی دل غبار دارم

از باغ وصال آن گل اندام

در دست همیشه خار دارم

سرگشتگی و بلا و محنت

این جمله ز روزگار دارم

بی روی تو در جهان نگارا

آخر تو بگو چه کار دارم