جهان ملک خاتون

شمارهٔ ۹۹۶

۱

مرا در دل همی آمد که با عشقت نیامیزم

ز دست جور تو جانا به صد فرسنگ بگریزم

۲

ولی خیل خیال تو دو اسبه تاختن گیرد

کجا باشد مرا یارا که با هجر تو بستیزم

۳

اگر خفتم من خاکی به خاک عشق در کویت

بدان شرطی بخفتم من که با عشق تو برخیزم

۴

به روز حشر بی عشقت ز خاکم گر برانگیزند

به جان تو که صد فتنه چو چشم تو برانگیزم

۵

چو نقد خاطرم جانا به خاک کوی تو گم شد

بگو خاک سر هر کو چرا بیهوده می بیزم

۶

چو خاک کوی تو آبم ببرد و داد بر بادم

نشانی تا به کی آخر میان آتش تیزم

۷

اگر در دست ما باشد ز عمرم جرعه ای باقی

به روز دولت وصلت به خاک درگهت ریزم

۸

اگر در آتش رخسارت ای جان، جان من سوزد

اشارت کن به چشم خود که تا در زلفت آویزم

۹

جهانی هست سرگردان ز دست هجر بی پایان

بگو تا کی ز هجرانت ز دیده خون دل ریزم