جهان ملک خاتون
شمارهٔ ۱۱۳
۱
تا سرو قدش ز چشم ما پنهان شد
از آتش عشقش دل ما بریان شد
۲
تا مردم دیده قامت یار بدید
از درد فراق او چنین گریان شد
نظرات