جهان ملک خاتون
شمارهٔ ۲۷۰
۱
با روی چو ماه و قد چون سرو چمن
با زلف معنبر و رخ همچو سمن
۲
در باغ شد و به حسن خود می نازید
می گفت که سرو و گل کدامند چو من
نظرات