جهان ملک خاتون
شمارهٔ ۳۴۷
۱
ای مایه درمان نفسی ننشینی
تا صورت حال دردمندی بینی
۲
گر من به تو فرهاد صفت شیفته ام
عیبم مکن ای جان که تو بس شیرینی
نظرات