جهان ملک خاتون
شمارهٔ ۴
۱
من روی تو را سمن نگویم حاشا
سرو قدت از چمن نگویم حاشا
۲
آن حقّه یاقوت پر از گوهر را
ای دیده من دهن نگویم حاشا
نظرات