جهان ملک خاتون
شمارهٔ ۴۶
۱
ما را دل و دیده در فراقت خونست
شوق رخت از حد و صفت بیرونست
۲
گویند ز دل به دل بود راه ولی
ما مایل و تو ز ما ملولی چونست
نظرات