جلال عضد
شمارهٔ ۵
۱
آن کس که به ظلمت دو گیسو
خورشید منوّر از ره افکند
۲
با ما سخنی بگفت و دل را
از ما بربود و در چَه افکند
۳
دیدیم سر وفا ندارد
گرچه سر طرّه بر مه افکند
نظرات