جلال عضد
شمارهٔ ۱۳
۱
چو گل بگشاد لب را در ملاحت
زبان بگشاد بلبل در فصاحت
۲
گلستان تازه گشت و غنچه بشکفت
وقاح الرَّقص و الاطیارُ ناحت
۳
سمن هشیار و نرگس خفته مخمور
صبا بیدار و گل در استراحت
۴
به قانونی دگر شد باغ و بستان
صبا تا کرد عالم را مساحت
۵
نگارینا قدم نه در گلستان
که خندان باد همچون گل صباحت
۶
غنیمت دان و کام از عمر برگیر
که من باری ندیدم هیچ راحت
۷
از آن رخسار و لب حیران بماندم
تعالی اللّه زهی حُسن و ملاحت
۸
کجا ره در شبستان تو آرم
که بادش ره نمی آرد به ساحت
۹
جلال ار خون همی بارد عجب نیست
که بی خونابه کی باشد جراحت
نظرات