جلال عضد

شمارهٔ ۱۴۷

ای زلف و رخ تو چون شب و روز

این دلبند است و آن دل افروز

این دلجوی است و آن دلارام

این دل خواه است و آن دل اندوز

زلف سیه تو چون شب قدر

رخسار مه تو روز نوروز

بلبل که نوا همی نوازد

گو ناله عاشقان بیاموز

گر مجلس ما نه لایق تست

شمعی ز جمال خود برافروز

این درد بدل شود به درمان

کاندر پی هر شبی بود روز

با شمع چو حال خود بگفتم

بر من بگریست از سر سوز

این طرفه نگر که نام بختم

زیرا سیه است که هست پیروز

تا چند جلال! فکر فردا

خوش باش به نقد حالی امروز