جلال عضد
شمارهٔ ۱۵۲
۱
وقت صبوحی آن شوخ سرکش
از در درآمد با تیر و ترکش
۲
مُشکش مطرّا، شهدش مصفّا
خالش معنبر، ماهش منقّش
۳
چون دیده من، لعلش دُرافشان
چون خاطر من، زلفش مشوّش
۴
تنگم به بر در بگرفت و گفتا
کردم وداعت بادا شبت خوش
۵
دود سیاهم آمد به سر بر
کردم زمانی در پای اوغش
۶
من رفتم از خود و او از ترّحم
بر چهره ام زد از دیدگان رش
۷
برجَستم از جا بوسیدمش پا
گفتم که رفتی شاد آیی و کش
۸
پیشت بنازم، دردت بچینم
کی باز بینم آن روی مهوش؟
۹
گفتا: به دوری باید صبوری
این دُرد می نوش و آن دَرد می کش
۱۰
شُستم به گریه نعل سمندش
چون شد سواره بر پشت ابرش
۱۱
هم دیده خون شد هم جوش زد دل
بی او بماندم در آب و آتش
۱۲
جان جلال از سودای زلفش
تا چند باشد اندر کشاکش
نظرات