جلال عضد
شمارهٔ ۱۴
۱
گر از رخ مه زلف چو چوگان ببرد
در حسن ز مه گوی ز میدان ببرد
۲
جانها همه افتاده به دام غمش اند
از دست غمش دلم کجا جان ببرد
نظرات