کوهی
شمارهٔ ۱۳۷
۱
سر زلفین تو شد رشته جان همه کس
لعل و یاقوت لبت قوت روان همه کس
۲
تا تو آب دهن انداخته ای در دل خاک
پر شد از شهد و شکر کاسه وخوان همه کس
۳
بسکه ذکر دهن و فکر لبانش کردی
گمشد از هر دو جهان نام و نشان همه کس
۴
گر رقیب تو مرا راند از این در بجفا
گشته ام خاک کف پای سگان همه کس
۵
چون تو داری نظری جانب کوهی به یقین
هست اندر حق او فکر و گمان همه کس
نظرات