کوهی
شمارهٔ ۱۷
۱
گر من از عشق جگر خوار بنالم چه عجب
یا ز جور و ستم یار بنالم چه عجب
۲
بهوای گل رخسار تو ای سرو بلند
گرچه بلبل بچمن زار بنالم چه عجب
۳
جگرم خون شد و از دیده برویم افتاد
گر بجان از دل بیمار بنالم چه عجب
۴
در خم زلف سیه کار تو چون دربندم
زار چون مرغ شب تار بنالم چه عجب
۵
مینوازی چه نی و میکشی از ناز مرا
وه که از پرده ی پندار بنالم چه عجب
۶
سوختم ز آتش هجران تو ای ماه اگر
بهر یکدیدن دیدار بنالم چه عجب
۷
دید کوهی که خدا گریه و زاری طلبد
گفت گر بر در جبار بنالم چه عجب
نظرات