کوهی
شمارهٔ ۲۲
۱
هستم از لعل تو در آتش و آب
مردم و سوختم مرا دریاب
۲
از جلال و جمال و زلف و رخت
میکند در دلم خطاب خطاب
۳
از دل و آب دیده در عشقت
میخورم روز و شب شراب و کباب
۴
آه کز نفس قیس و طاعت جان
چند باشیم در خطا و ثواب
۵
همه زنار کافری بستند
از دو زلف تو شیخ و طفل و شباب
۶
ز آتشت سوختیم با دم سرد
تا مرا سوختی ز آب و تراب
۷
تو محیطی و هر چه موجودند
غرقه در موج بحر بی پایاب
۸
خاک در کاه تست هر دو جهان
ان هذا اقل ما فی الباب
۹
ما به نسبت صفات فعل توئیم
خویشتن گفته فلا انساب
۱۰
هم بچشم تو دیده ام روشن
شدت ذات تو است بر توحجاب
۱۱
هست کوهی چو قشر و عشقت لب
عین یکدیگرند قشر و لباب
نظرات