میلی
شمارهٔ ۱۷
۱
به غضب تلخ مکن عیش من مسکین را
سخن تلخ میاموز، لب شیرین را
۲
بر زبان آر گناهی که نداریم و به ما
کینه اندوز مکن خاطر مهر آیین را
۳
خون ما بر تو حلال است، بکش تیغ و بریز
باری از کینه تهی ساز دل پرکین را
۴
دل ز دستم صنمی برد و چنین در پی او
که منم، بر سر دل می نهم آخر دین را
۵
هیچ از خانه دل می ننهد پای برون
طفل شوخی ز که آموخته این تمکین را؟
۶
خشم و بیداد ترا لطف نهان نام کنم
به فریب از تو کنم شاد، دل غمگین را
۷
شاید این طرفه غزل واسطه گردد میلی
که به خاطر گذری شاه جمال الدین را
نظرات