میرداماد
شمارهٔ ۱۶۲
۱
گر ابر نمی ز چشم من بردارد
تا نفخه صور آتش دل بارد
۲
ور زانکه گذر کند بسوی بستان
بستان همه وقت درد و غم بار آرد
نظرات