میرداماد
شمارهٔ ۱۷۷
۱
افتاد دلم درتک و پوئی دیگر
زد دست به زلف خوبروئی دیگر
۲
خود کامه دلم به موئی آویخته بود
آویخت دگر باره به موئی دیگر
نظرات