غروی اصفهانی

شمارهٔ ۵

صهبای خم تو خرابم کرد

سودای غم تو کبابم کرد

زد آتش عشق چنان شرری

در من، که سرا پا آبم کرد

دریای غمت متلاطم شد

چندان که به مثل حبابم کرد

آن غمزه ز تاب و توانم برد

وان طره بپیچش و تابم کرد

وان غمزۀ مست بشیرینی

آسوده ز شور شرابم کرد

مخموری نرگس بیدارش

از نشئۀ خویش بخوابم کرد

رمزی ز اشارۀ ابرویش

عارف بخطا و صوابم کرد

من مفتقرم لیک از کرمش

گنجینۀ دُرّ خوشابم کرد