محیط قمی
شمارهٔ ۳ - در منقبت شاه سریر ولایت حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام
۱
ای دل به یمن سلطنت فقر، شاه باش
بی پا و سرپناه سریر و کلاه باش
۲
با نیستی بساز و غم بیش و کم مخور
بر بیش و کم هر آن چه بود پادشاه باش
۳
تا کی سپید جامه توان بود و دل سیاه؟
یک چند دل سپید و مرقع سیاه باش
۴
طی طریق پرخطر عشقت آرزو است
وارسته از دو کون، چو مردان راه باش
۵
آزادیت هوا است، ره خواجگان گزین
از خیل بندگان ولی الاه، باش
۶
در گلشن زمانه اگر گل نمی شوی
خود خوار هم مباش، خدا را گیاه باش
۷
بگریز در پناه شه اولیاء، علی
از حادثات دور فلک، در پناه باش
۸
ای جان مقیم درگه والای شاه شو
چون عرش خاکسار، در آن بارگاه باش
۹
ای دیده کسب نور، از آن آستانه کن
و آن گاه نوربخش به خورشید و ماه باش
۱۰
ما را شفاعتش طلبد چون گنهکار
ای تن مدام، غرقه ی بحر گناه باش
۱۱
از جان و دل غلام غلامان حیدرم
یا رب مرا به صدق ارادت گواه باش
۱۲
ای عذرخواه نامه سیاهان، به روز حشر
جرم «محیط» را بر حق، عذرخواه باش
نظرات