محیط قمی
شمارهٔ ۶۳ - و له ایضاً: عَلَیهِ الرَّحمَه
۱
یاد آیدم چو محنت ایام سخت خویش
بر تن درم چو مردم دیوانه رخت خویش
۲
بیمار درد هجرم و مرگم بود طبیب
دارم دوا زخون دل لخت لخت خویش
۳
پشمین کلاه خویش به سلطان نمی دهم
گر فی المثل عوض دهدم، تاج و تخت خویش
۴
شاهی که جور پیشه نماید همی زند
با دست خویش تیشه به پای درخت خویش
۵
تا شد ثنای آل علی روزیم «محیط»
ممنون شدم زطالع مسعود و بخت خویش
نظرات