سیدای نسفی
شمارهٔ ۳۵۹
۱
افلاک را گداخت دل صبر پیشه ام
می گیرد انتقام خود از سنگ شیشه ام
۲
از مرگ همدمان دل سنگ آب می شود
خون می خورد به ماتم فرهاد تیشه ام
۳
بر خاکسار محنت دنیا چه می کند
ایمن بود ز آفت ایام ریشه ام
۴
عمریست سیدا ز هنر دست شسته ام
شد مدتی که گوشه نشینی است پیشه ام
نظرات