سیدای نسفی
شمارهٔ ۳۷۵
۱
اشکیم تازه شور ز زمزم کشیده ایم
زخمیم کهنه دست ز مرهم کشیده ایم
۲
بر هر دری که در طلب آب رفته ایم
چندان نشسته ایم ز خود نم کشیده ایم
۳
بر بوریای خانه خود نقش بسته ایم
پای از بساط مردم عالم کشیده ایم
۴
روشن چراغ خویش ز مهتاب کرده ایم
منت ز شمع پرتو کس کم کشیده ایم
۵
از بی کسی به خانه آئینه رفته ایم
از عکس خویش صورت آدم کشیده ایم
۶
دست طمع ز خوان کریمان بریده ایم
دامن ز خار وادی حاتم کشیده ایم
۷
در باغ روزگار تماشا نکرده ایم
میل حسد بدیده شبنم کشیده ایم
۸
ما کعبه را به آبله پای رفته ایم
ساغر تهی ز چشمه زمزم کشیده ایم
۹
ای سیدا چو غنچه سر خویش عمرهاست
در آستین پیرهن غم کشیده ایم
نظرات