نیر تبریزی
شمارهٔ ۱۱۱
۱
به سرم فتاده شوری که ز خود خبر ندارم
برو از سر من ای سر که هوای سر ندارم
۲
همه خون خورم که این غم به دلی دگر کند جا
به جز این غم ایمن الله که غم دگر ندارم
۳
صنم شکر فروشم به دهان نهفته شکر
همه گویدم به تلخی که برو شکر ندارم
۴
سحری‌ست هر شبی را ز قفا بلی دریغا
که من از فراقت امشب دگر آن سحر ندارم
۵
صنما ز کوه نازت پر کاه شد تن من
قدری ز ناز کم کن که دگر کمر ندارم
۶
ز نظاره‌های دلکش به طمع نیفتی ای دل
که امید خیر و خوبی من از این نظر ندارم
۷
سزد ار ز دست جورت ز جگر فغان برآرم
بر شه ولی دریغا که من آن جگر ندارم
۸
چو ز کعبه جمال تو به مدعا رسیدم
به نیاز نذر کردم که دل از تو برندارم
۹
نه که عهد بوستانم ز نظر برفته نیرّ
ز قفس ملولم اما چه کنم که پر ندارم
۱۰
خر شیخ در تک و دو بر هر خس از پی جو
منم آنکه بارِ خسرو ، نکشم که خر ندارم
نظرات
سیدمحمد جهانشاهی