نیر تبریزی
شمارهٔ ۶۹
۱
نگار من چو بتاراج عقل و دین خیزد
غبار لشگرش از ترک تا بچین خیزد
۲
ملفق است بهم نیش و انگبین چه عجب
خطی سیه گر از آنسکان انگبین خیزد
۳
زهی خلف که دمادم ز آسمان و زمین
بمادر و پدر پاکت آفرین خیزد
۴
نه چونتو کوکب درخشان ز آسمان تابد
نه چونتو سروسهی قامت از زمین خیزد
۵
به گلشنِ تو ، خزان و بهار یکسان است،
چُو گل به بادِ خزان رفت ، یاسمین خیزد
۶
زیکدو جرعه بگلزار چهره ده آبی
نظاره کن که چه گلهای آتشین خیزد
۷
دو چشم مست دو لب مست و هرچه خواهی مست
نعوذ بالله اگر شحنه از کمین خیزد
نظرات
سیدمحمد جهانشاهی
سیدمحمد جهانشاهی