نیر تبریزی

شمارهٔ ۸۵

یارب آنخال که ما را شد از او روز سیاه

ببلای خم زلف تو گرفتار آید

دم جان بخش مسیحاست سحرخیزانرا

شعلۀ آه که از سینۀ افکار آید

زلفت ار برد بیغما دل شهری چه عجب

هر چه گویند از آنرهزن طرّار آید

ایدل غمزده خوابی که شب از نیمه گذشت

وقت آنست که همسایه زنهار آید

واعظانرا رسد از زمزمۀ عشق بگوش

سیحه درهم گسلد مست ببازار آید

اینکه بیمار غمت کرد ز دوری نیرّ

دل قوی دار که خود نیز پرستار آید

سیدمحمد جهانشاهی

۱۴۰۳/۰۳/۱۷ - ۱۴:۲۳:۲۰

نیر تبریزی » غزلیات » شماره ۸۴ ای قد ات سُرو ، اگر سرو به رفتار آید،وِی لب ات غنچه ، اگر غنچه به گفتار آید زلف ات اَر بُرد به یغما ، دلِ شهری چه عجب،هر چه گویند ، از آن رَهزنِ طرّار آید گر دُو صد ناوک ام ، آید ز تو بر سینۀ ریش،چشمِ آن است هنوز ام ، که دگر بار آید دَمِ جان بخشِ مسیحا ست ، سحر خیزان را،سخنِ تلخ ، کز آن لعلِ شکَر بار آید یا رب آن خال که ما را ، شد از او روز سیاه،به بلایِ خَمِ زلفِ تو ، گرفتار آید آنکه بیمارِ غم ات کرد ز دوری ، "نیّر" ،دل قوی دار ، که خُود نیز پرستار آید

نیر تبریزی

شمارهٔ ۸۵

تصاویر و صوت

نظرات

سیدمحمد جهانشاهی