نیر تبریزی
شمارهٔ ۸۵
۱
چه مژده بود که باد سحرگهی آورد
هوای شور و طرب بر دلم رهی آورد
۲
دل از سموم حوادث کنون شود ایمن
که رو به سایهٔ آن قامت سهی آورد
نظرات