حکیم نزاری
شمارهٔ ۱۰۰۹
۱
جانِ من و عقلِ من و هوشِ من
هر سه به یک ره شده فرتوشِ من
۲
صاعقۀ عشق درآمد بسوخت
خوابِ من وخوردِ من و توشِ من
۳
بر رهِ امید و ندای نجات
چند بود چشمِ من و گوشِ من
۴
ساقیِ خم خانۀ وحدت کجاست
تا بنهد بر کفِ من نوشِ من
۵
تا نکند دوست نظر ضایع است
سعیِ من و جهدِ من و کوشِ من
۶
آه که نتوان به کسی باز گفت
زآن که ببرده‌است زمن هوشِ من
۷
سروِ روانی که نگنجد ز قدر
در همه عالم نه در آغوشِ من
۸
قدرِ من امروز چه دانی که قدر
باز ندانی ز شبِ دوشِ من
۹
عیبِ نزاری چه کنی کاین عَلَم
عشق ز مبداء زده بر دوشِ من
نظرات