حکیم نزاری
شمارهٔ ۱۱۶۷
۱
چه شورست این که در عالم فکندی
زلازِل در بنی آدم فکندی
۲
به شش روز این همه بر هم نهادی
به روزِ هفتمین از هم فکندی
۳
از آن دادی تحرّک آسمان را
که بنیادِ زمین محکم فکندی
۴
ز خاکی آدمی را برگزیدی
پس آن گه‌کار با یک دم فکندی
۵
ندا کردی به نوح و امّتش را
به طوفان و بردی و دریم فکندی
۶
خلیلت را به آتش در نهادی
میانِ روضۀ خرّم فکندی
۷
کلیم الله را از صحبت خضر
چنان در مشکلی مبهم فکندی
۸
مسیحی را برون آوردی از غیب
گره بر رشتۀ مریم فکندی
۹
روان کردی قیامت در رکابش
فغان در امّتِ خاتم فکندی
۱۰
شهادت را میان نفی و اثبات
بجایِ سکّه بر درهم فکندی
۱۱
منافق را چو بر تو معترض شد
به قهر اندر دهانش سم فکندی
۱۲
موافق را به توفیق هدایت
فرازِ چشمه ی زمزم فکندی
۱۳
نزاری را به نقدالوقت در حلق
زلالِ سرّ ِ جامِ جم فکندی
نظرات