حکیم نزاری
شمارهٔ ۱۱۸۹
۱
توقّع است که گوشی به حالِ ما داری
روا مدار که آزارِ ما روا داری
۲
رعایتی کن و گردِ دلم برآی دمی
مسیحِ جانِ منی یک دمی کجا داری
۳
چو در هوایِ تو پیوسته می کنم طَیَران
مرا رسد که کنم دعویِ هواداری
۴
اگر کنارِ من از گریه چون محیط شود
بدیع نیست که چشمانِ آشنا داری
۵
ز آفتاب جمالت گر ارتفاع کنند
به فرق خطّ ِ تفاخر بر استوا داری
۶
اگر چه خطّ ِ تو خطّ ِ جفا کشید و لیک
خطا نباشد چون روی در خطا داری
۷
نثارِ پایِ تو اشکم اگر گهر خواهی
فدایِ جانِ تو جانم اگر رضا داری
۸
دلم ببردی و صبر و شکیب و خواب و قرار
دگر چه ماند مگر قصدِ جانِ ما داری
۹
ز دودِ آهِ نزاری بترس و ظلم مکن
اگر چه دستِ ستم‌گاری و جفا داری
۱۰
به خاکِ پایِ تو سوگند می‌دهم بر تو
که گه‌گهی ز نزاریِ زار یاد آری
نظرات