حکیم نزاری

شمارهٔ ۱۲۴۷

همای وارم اگر سایه بر سر اندازی

بر آفرینش عالم کنم سرافرازی

عنایت تو اگر هم عنان ما باشد

سبق بریم چو صاحب دلان به ممتازی

تراست مملکت حسن و در مقابل تو

زمانه را نرسد دل بر و طنّازی

کرشمه ای به عنایت ز غمزه ی توبسم

کسم ز پیش نراند اگر تو بنوازی

که دست گیرد و کی باز برتواند خاست

ز التفات نظر هر که را بیندازی

به دست من چه زمین بوسه ای ز دور و همین

به پای بوس مگر هم تو چاره ای سازی

تو راه ده به وصالم غم مشنّع نیست

رقیب گوی ترا عادت است غمّازی

نزاریا سر تسلیم نه سخن کوتاه

زبان درازی تا چند و قصّه پردازی