حکیم نزاری
شمارهٔ ۱۳۴۶
۱
مرا تا دلی هست جانم تویی
نه خود این جهان کآن جهانم تویی
۲
چه گویم ز دین و دل ای جانِ من
چو جانم تویی این و آنم تویی
۳
نمی خواهم از تو بریدن به جسم
ازیرا که پیوندِ جانم تویی
۴
گر از من بپرسند جانِ تو کیست
روانی بگویم روانم تویی
۵
منم آن که بسیار گویم ولیک
چو اسرار گویم زبانم تویی
۶
ز من هر چه صادر شود آن منم
ترا بی تو من چون ندانم تویی
۷
به هر جا روی در رکابت منم
به هر جا روم هم عنانم تویی
۸
اگرچه ز عشقت بمردم ولیک
حیاتِ دلِ ناتوانم تویی
۹
مرا نیست با بود و نابود کار
یقینم توی و گمانم تویی
۱۰
نزاری چه پیدا کند بر تو چون
همه آشکار و نهانم تویی
نظرات