حکیم نزاری
شمارهٔ ۱۳۷۵
۱
شبِ وصال نبردم گمانِ روز جدایی
هلاک می‌شوم ای چشمه ی حیات کجایی
۲
ز پای‌مالِ فراقت به هیچ وجه خلاصم
نمی‌شود متصوّر مگر تو با سرم آیی
۳
نسیم‌وار کشم جان به پیشِ رویِ تو روزی
که بازآیی و بند بغل‌تر بگشایی
۴
دمِ پسینم اگر پیش از آن که قطع بباشد
فرا رسی به سرم زندگانیم بفزایی
۵
ز پیش چشم برفتی و در مقابلِ جانی
کجا روی که به حکمِ ازل حواله به مایی
۶
بیا که ناله ی زارم محصّلیت فرستد
که آن‌قدر ندهد مهلتت که خط بنمایی
۷
بیار اگر همه بر خونِ من بود که نپیچم
سر از خطِ خوشت ای رشکِ لعبتان ختایی
۸
اگر به شرح نویسم که بی تو در چه عذابم
دلت بسوزد و رحم آوری و پیش بیایی
۹
نگفته‌اند حکیمان که دل به دل کشد آخر
چو مایلم به تو چندین ز من ملول چرایی
۱۰
من از تو جان نبرم عاقبت چنان که تو گفتی
برای آنم اگر نیز هم بر آن سرِ رایی
۱۱
کمندِ عشق تو و گردنِ نزاری عاجز
که را امید بماند به هیچ روی رهایی
نظرات