حکیم نزاری
شمارهٔ ۵۸۴
۱
ز بس که در نظرم آفتاب می‌آید
ز چشمِ مردمکِ دیده آب می‌آید
۲
همی‌گذشت به تعجیل و خاطرم می‌گفت
فرو گریز که مستِ خراب می‌آید
۳
کبوتری که نشیمنگهش هوایِ دل است
به صید کردنِ جان چون عقاب می‌آید
۴
حیا نمی‌کند از مردم و نمی‌ترسد
ز چشمِ بد که چنان بی‌نقاب می‌آید
۵
خدنگِ غمزۀ او بر دلم خطا نشود
وگر خطاست مراهم صواب می‌آید
۶
دلم بر آتش و افسردگان نمی‌دانند
که بویِ سوختگی زان کباب می‌آید
۷
فراق سخت کریه است و صبر مستعجل
متاع نازک و خر در خلاب می‌آید
۸
نه سینه را به چنین روز عشق می‌سازد
نه دیده را به چنین دیده خواب می‌آید
۹
سر و دماغِ گران جانیِ نزاری نیست
مرا که طوقِ گریبان طناب می‌آید
تصاویر و صوت
نظرات