حکیم نزاری
شمارهٔ ۸۳۸
۱
اگر وصال میسّر شود دگر بارم
فراق بیش فریبم دهد نپندارم
۲
ز بس که خیلِ خیالت عذاب می دارد
هزار جهد کنم تا شبی به روز آرم
۳
چو ژاله بر ورقِ سرخ گل شقایقِ اشک
ز ابرِ دیدۀ پرخون چنان فرو بارم
۴
که موج تا به گریبان برآید از دامن
گر آستین زرهِ سیلِ دیده بردارم
۵
چو با خیالش هم خانه می توانم بود
رقیب گو به سرِ کویِ دوست مگذارم
۶
نمی رود نفسی چشم هاش از چشمم
که بر ستارۀ بام است چشم بیدارم
۷
فغان ز دستِ ملامت گرانِ نا هموار
که سر ز خجلتِ این در کشیده هم وارم
۸
مگیر مدّتِ هجران نزاریا ز حیات
که من عذابِ الیم از حیات نشمارم
۹
اگر قضایِ فراقم امان نخواهد داد
گواه باش که من زین حیات بیزارم
تصاویر و صوت
نظرات