حکیم نزاری
شمارهٔ ۸۷۱
۱
نکرد با سر زلف تو هیچ کار دلم
ببرد در طلب وصل روزگار دلم
۲
بر آتش است درونم چو کوره ی حداد
چگونه بر سر آتش کند قرار دلم
۳
در انتظار خلاصی ز تنگنای وجود
به گردِ سینه برآید هزار بار دلم
۴
چنان که مادر مشفق عزیز فرزندی
غمت به مهر گرفته ست در کنار دلم
۵
چو نیست منزلش اندر خورِ نزول غمت
بود ز روی خیال تو شرم سار دلم
۶
کدام دل، ز کجا دل، که راست دل، کو دل
که از دو دیده برون کردی ای نگار دلم
۷
چو قطره قطره برون شد ز دیده چون گویم
ز من مکابره بر بوده ای بیار دلم
۸
گر اختیار دل از دست پیش ازین رفته ست
کنون ز دست بشد هم چو اختیار دلم
۹
چنان مکن که به حسرت فرو شود جانم
که بس به درد فرو شد به انتظار دلم
۱۰
چه سود اگرچه بگویی بسی ز بعد وفات
که از وفات نزاری بسوخت زار دلم
نظرات
ر.غ