حکیم نزاری
شمارهٔ ۸۷۴
۱
بیا بیا صنما بیش از این مرنجانم
دمی به لطف دلم ده که بس پریشانم
۲
چو بلبل از غم عشق تو تا به کی نالم
به دیده چند کشم خارت ای گلستانم
۳
دو زلف شست تو بر هم شکست پیوندم
دو چشم مست تو پیدا بکرد پنهانم
۴
غنیمت است به پیش لب تو جان دادن
که تا مگر به حدیثی ز لب دهی جانم
۵
شبی که دست حمایل کنم به گردن تو
چو آفتاب درخشد مه از گریبانم
۶
چو سودِ حاصل عمرم تویی که را طلبم
چو اصلِ راحتِ رنجم تویی که را خوانم
۷
شکسته ام ز تو باری ولی بحمدالله
اگر شکسته وجودم درست پیمانم
۸
گرم تمامت عالم به سر بگردانی
ز پیش حکم تو یک ذرّه سر نگردانم
۹
به عزت از بنشانی کمینه مسکینم
به خدمت ار بپذیری مطیع فرمانم
۱۰
همان نزاریِ مسکین ِ مُستمندِ تو ام
نه خود که تا ز تو دورم هزار چندانم
تصاویر و صوت
نظرات