حکیم نزاری
شمارهٔ ۵۷
۱
می گر چه که طبع تلخ، شورانگیز ست
موتی است حقیقت که حیات آمیزست
۲
کندست ازو فهم فرو بسته دهان
با عقلش از آن همیشه دندان تیزست
نظرات