عبید زاکانی

عیبد زاکانی در این شعر غزا 594 سعدی را تضمین کرده است.غزل سعدی :ترحم ذلتی یا ذا المعالیو واصلنی اذا شوشت حالیالا یا ناعس الطرفین سکریسل السهران عن طول اللیالیندارم چون تو در عالم دگر دوستاگر چه دوستی دشمن فعالیکمال الحسن فی الدنیا مصونکمثل البدر فی حد الکمالمرکب در وجودم همچو جانیمصور در دماغم چون خیالیفما ذالنوم قیل النوم راحهو مالی النوم فی طول اللیالیدمی دلداری و صاحب دلی کنکه برخور بادی از صاحب جمالیالم تنظر الی عینی و دمعیتری فی البحر اصداف اللآلیبه گوشت گر رسانم ناله زارز درد ناله زارم بنالیلقد کلفت مالم اقو حملاو مالی حیله غیر احتمالیکه کوته باد چون دست من از دوستزبان دشمنان از بدسگالیالا یا سالیا عنی توقففما قلب المعنی عنک سالبه چشمانت که گر چه دوری از چشمدل از یاد تو یک دم نیست خالیمنعت الناس یستسقون غیثاان استرسلت دمعا کاللآلیجهانی تشنگان را دیده در توستچنین پاکیزه پندارم زلالیولی فیک الاراده فوق وصفولکن لم تردنی ما احتیالیچه دستان با تو درگیرد چو روباهکه از مردم گریزان چون غزالیجرت عینای من ذکراک سیلاسل الجیران عنی ما جری لینمایندت به هم خلقی به انگشتچو بینند آن دو ابروی هلالیحفاظی لم یزل مادمت حیاو لو انتم ضجرتم من وصالیدلت سخت است و پیمان اندکی سستدگر در هر چه گویم بر کمالیاذا کان اقتضاحی فیک حلوافقل لی مالعذالی و مالیمرا با روزگار خویش بگذارنگیرد سرزنش در لاابالیترانی ناظما فی الوجد بیتاو طرفی ناثر عقد اللآلینگویم قامتت زیباست یا چشمهمه لطفی و سرتاسر جمالیو ان کنتم سئمتم طول مکثیحوالیکم فقد حان ارتحالیچو سعدی خاک شد سودی ندارداگر خاک وی اندر دیده مالی