عبید زاکانی

عبید زاکانی

غزل شمارهٔ ۹

۱

دلا با مغان آشنائی طلب

ز پیر مغان آشنائی طلب

۲

به کنج قناعت گرت راه نیست

ز دیوانگان رهنمائی طلب

۳

وگر اوج قدست کند آرزو

ز دام طبیعت رهائی طلب

۴

اگر عارفی راه میخانه گیر

و گر ابلهی پارسائی طلب

۵

دوای دل خسته از درد جوی

نوای خود از بینوائی طلب

۶

اگر صد رهت بشکند روزگار

مکن از خسان مومیائی طلب

۷

عبید ار گدائی غنیمت شمار

وگر پادشاهی گدائی طلب

تصاویر و صوت

کلیات عبید زاکانی (شامل: رساله دلگشا، قصائد، غزلیات، قطعات، رباعیات، عشاقنامه) با مقدمهٔ شهریار یاربخت (نوذر اصفهانی) - عبید زاکانی - تصویر ۱۲۸

نظرات

user_image
امین کیخا
۱۳۹۲/۰۱/۰۷ - ۱۶:۰۵:۱۴
اندیشه گفته شده در این شعر به اندیشه حافظ خیلی نزدیک است از این روست که با نگاه به شیرازی بودن و شعری که در باب تمام شدن رمضان و رسیدن بهار از هردوی این بزرگواران مانده است به نظر میرسد هر دو دوست نزدیک بوده اند نگفته نماند که در کتاب حافظ از نگاه دیگر نوشته اقای علی حصوری چنین فرضی اورده شده است و من گفته اوری کرده ام