عبید زاکانی
رباعی شمارهٔ ۱۷
۱
درویش که می خورد به میری برسد
ور روبهکی خورد به شیری برسد
۲
گر پیر خورد جوانی از سر گیرد
ور زانکه جوان خورد به پیری برسد
نظرات