عبید زاکانی
رباعی شمارهٔ ۴۷
۱
از دل نرود شوق جمالت بیرون
وز سینه هوای زلف و خالت بیرون
۲
این طرفه که با این همه سیلاب سرشگ
از دیده نمیرود خیالت بیرون
نظرات